Қазыр теп тайғада аңнар қалын полған: албуға, тииң, қандус, тӱлгӱ, коланақ, пашқа-пашқа аңнарды ӧдӱргеннер. Қорумда кӧп албуғалар аңыққа қапқаннар.
Кӱскӱ келгенде қар тӱшпарды. Шаналарын тағрап ашыққалып сӧрткелериң тартынғанче, ол тайғаға парғаннар. Ол тайғаға келип одағ турғузып, шачынғаннар. Анаң аңнапергеннер.
Аңнап чӧрӱп, аңнарды ӧдӱр полбанчалар. Пир ачықчы кижи кӱн тооза аңнап чӧрӱп аға пирда небе ӧтӱрбен қарышқы полапергенде одағынна нандыра келчытқан. Қачан одағынна тебе келчытқанда сандығы қайа келеперген. Қайан эжиги ажылығ полған. Ол аңчы кижи аға кӧрген.
Ол қайаң ишти одағ иштине чӱннӱг полған. Анда араға ажылчатыр, кӧп кижилер карт ойнапчатырлар. Ийгизи талажып одурчаттырлар. Пирси-пирзин сӧгӱп одурчатыр. Пирси айтча: «Меең тайғамда алында кӧп аң полған. Кижилер меең аңнарымны кӧп ӧдӱрбодурғанда анаң тоқ полғаннар. Сен мени удубалдың малларымны позуңуң тайға кӧчӱрӱбӱстӱн, ам тезе кижилерим аңнап чӧрӱп пирда небе одӱр полбанчалар. Ашта перерлер». Кӧп кижи қыйғырышчатқанары уғулду: «Пазоқ ойнарға керек», теп, карталарың шелибистилер. Ийгинчи кижизи қатқырып айтты: «Ол но салар! Ааң қуш чоқ!» Паштапқызы айтты(ол Казыр тайғаның ээзи): «Куштарымны салып позумну эмдегизины кӧзӱбе саларым!» Анан пазок ойнабертилер.
Қазыр тайғаның ээзи удубал қатқырыбыза пер, қарталарын шелибисти. «Ам, теди, сен тайғадағы аң-қужунну нандра кӧчӱр-кӧр!» Ааң қатқызынна тайғада салғын салғынап, чаш ағаштар пӧгӱлдӱлер, чон ағаштар мычыраштурдулар. Ол қатқыға аңчы кижи қоруққан. Эртен аңчылар аңнап парғаннарда ларға пашқа-пашқа аңнар тоғашқаннар. Кӧп аңнап ӧдӱрпергеннер.
Қачан аңнап келгеннерде — пир апшый кижи айтты: «По тағдың элери қарт ойнағаннар. Қарт ойнапкелип, аңчы кижиге аң-қуш ызыперчалар».
Чооқтанчық: Челей сӧӧғы, Прас алтынғызы, аал Томазақ
Ном: «Шорский фольклор», Н. П. Дыренкова, 1940 чыл
Шор тилиңге расшифроватьэткен Л. И. Чульжанова
