Суғ ээзи алтын шаштығ алтын тарақтығ чылаш тижи кижи полуп кижиге кӧрӱнча.
Суғ ээзи кӱскӱде тудар алтында кижиге кӧрӱнгенде эбезе одурбалып уқча, эбезе тезе қолпақ ӱстӱне одурсалып позунуң чайзан алтын узун шажын таранча. Суғ ээзиниң тарағы қараққа кӧрӱнзе да қолба албаза — чақшы полған. Қолба тудубыза пергенда ол тарақ кижинең қолундоқ чоқ полпарча. Позыба пирге ол тутқан кижиниң қудун ээзене акирперча. Ааң тӱққа келип чексиндирбезе-пергенде алтын тарағын ӧштӱнең ажыра шелбезе-перип суғға кире аттыбысча.
Пурунда пир олаққа суғ ээзи тарағы кӧрӱнген. Ол олақ пилбен қолба тудубысқан. Тарақ қолундоқ чоқ полпарған. Анаң на ол олақ маттапла қоруғыбысқан. Суғ ээзинең қоруғуп суға чағын парбан парған.
Ол тем эрткен соонда пир қатнап ол олағаш атқа мӱнмалып парбодурғанда — ады шалчыққа кире пазыбысқан. Анаңна олақ адыба пирге шӧгӱп-ал чӧрӱбыскен. Қыйғырарға саназа ӱнӱ шықпанчытқан. Эде суғ ээзине тартырвалған.
Н. П. Дыренковадың номы «Шорский фольклор»,
расшифроватьэткен Л. И. Чульжанова
